Nie ustaje dyskusja wokół mającego stanąć przed sądem lustracyjnym 99-letniego prezesa Związku Powstańców Warszawskich generała Zbigniewa Ścibora-Rylskiego. Przeważają w niej emocje i doraźne interesy polityczne, a te nie sprzyjają dotarciu do prawdy, która od dawna spoczywa w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej.
Każdy historyk i dziennikarz może zapoznać się z całym zgromadzonym przez IPN powojennym dossier gen. Ścibora-Rylskiego. Zamiast snuć różne przypuszczenia i brać udział w awanturach wokół jego osoby lepiej sięgnąć do materiałów źródłowych, czego nie robią jednak ludzie zabierający głos w przedmiotowej dyskusji.
Myślę, że w tej sytuacji nowy prezes Instytutu sam powinien wyjść z inicjatywą i zlecić temu ze swoich podwładnych, który ma największą wiedzę w owej materii publiczne przedstawienie jej w oparciu tylko i wyłącznie o dokumenty. Zanim zacznie się je interpretować, wypadałoby je bowiem najpierw przeczytać, aby nie kompromitować się niewiedzą skutkującą wyciąganiem całkowicie bezpodstawnych wniosków.
Skoro dyskutanci nie chcą przyjść do IPN, niechaj on wyjdzie do nich i wtedy polemiki nabiorą wreszcie rzeczowego charakteru, chociaż wcale nie jestem tego pewien, bo najłatwiej jest lansować własną, z góry ustaloną tezę nie konfrontując jej z faktami (w tym przypadku z aktami), które mogą być dla niej zabójcze.
