Tak można najkrócej zobrazować sobotnie konwencje dwóch głównych partii na polskiej scenie politycznej.
Prawo i Sprawiedliwości mknie do przodu z ogromną energią znakomicie wykorzystując nowoczesne metody dotarcia ze swym przekazem do Polaków, imponując energią, przyciągając ambitnym programem, prezentując zdecydowanych ludzi, którzy mają wyraźnie określone cele oraz darzą wielkim szacunkiem wiarygodnego przywódcę.
Platforma Obywatelska wlecze się resztkami dawnego rozpędu, bojaźliwie spogląda w tył i na boki, emanuje z niej bezsilność oraz brak wiary w możliwość odniesienia zwycięstwa, nieudolnie stara się przekonać swój elektorat, że stać ją jeszcze na spektakularny wzlot, z ledwie skrywaną niechęcią patrzy na pogrążającą jej wyborcze szanse płaczliwą i rozhisteryzowaną liderkę.
Może zdarzyć się jednak i tak, że pędzące ku stacji końcowej z napisem „władza” pendolino wykolei się po drodze, a sapiąca ciuchcia przegoni je w ostatniej chwili. W dodatku na krajowych torach nieoczekiwanie pojawił się nie respektujący żadnego rozkładu jazdy nowy pociąg kierowany przez szalonego maszynistę, który dopiero zbiera pasażerów na stacjach.
