Z wielką radością i wzruszeniem przyjąłem zaproszenie na uroczystość wręczenia przez wojewodę małopolskiego Stanisława Kracika Krzyży Oficerskich i Kawalerskich Orderu Odrodzenia Polski nadanych przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego grupie działaczy Konfederacji Polski Niepodległej, z którą łączyły mnie - jako piłsudczyka - bliskie więzi w patriotycznej działalności w latach 80. ubiegłego wieku.
KPN nie ma dziś dobrej prasy, o czym najlepiejświadczy smutny fakt, że pomimo powiadomienia wszystkich lokalnych mediów, na ceremonię do Urzędu Wojewódzkiego przybyła jedynie ekipa Telewizji Kraków. Tym bardziej poczuwam się więc do obowiązku poinformować te redakcje i te portale internetowe, z którymi współpracuję,że odznaczeni zostali (notki biograficzne podaję za portalem Polonus):
Bogdan Głowacki - w kwietniu 1980 roku zatrzymany przez Służbę Bezpieczeńswta PRL wraz z innymi działaczami KPN przed przygotowywanymi uroczystościami 40. rocznicy Zbrodni Katyńskiej, uczestnik strajku w Hucie im. Lenina 13-16 grudnia 1981 roku, potem ukrywał się, był na liście przeznaczonych do internowania, uczestniczył w działalności konspiracyjnej Konfederacji, aresztowany 14 maja 1982 roku w związku z kolportowaniem w wojsku ulotek, skazany na 3 lata więzienia, po wyjściu na wolność 14 maja 1983 roku w wyniku amnestii powrócił do działalności w KPN, w której był aktywny do 1989 roku, rozpracowywany przez SB w ramach Kwestionariusza Ewidencyjnego "Koksiarz" (od 1980), Sprawy Operacyjnego Rozpracowania "Gniazdo" (od 1981), Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia "Kawiarze" (od 1982);
Stanisław Kuś - współzałożyciel "Solidarności" w Biurze Projektów Dróg i Mostów, sekretarz Zarządu Regionu Małopolska Związku, odpowiedzialny m.in. za działalność małopolskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, za przemówienie wygłoszone pod Kopcem Piłsudskiego 4 października 1981 roku, w którym powiedział: "Nowa Targowica wydała podstępną wojnę własnemu narodowi; w imię niskich, egoistycznych celów ci zbrodniarze, tyrani i obłąkani dręczyciele chcieli nas pozbawić ojczyzny” prokuratura zarzuciła mu przestępstwo "rozpowszechniania fałszywych wiadomości, które mogły wyrządzić poważną szkodę interesom PRL", 13 grudnia 1981 roku internowany i osadzony w obozie w Nowym Wiśniczu, później w Załężu, po zwolnieniu w lipcu 1982 roku aktywny w podziemnej "Solidarności", 29 października 1982 r. ponownie internowany i osadzony w Kielcach, wyszedł na początku grudnia, uczestniczył w demonstracjach ulicznych, karany za to grzywnami i aresztami, współzałożyciel Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy", uczestnik głodówki protestacyjnej w kościele w Bieżanowie w 1985 roku, trzy lata później wyrzucony z pracy zdecydował się na wyjazd do pracy do Nigerii jako wykładowca na tamtejszym uniwersytecie, po kilku latach wrócił do Polski;
Krzysztof Kwiatkowski - w KPN od 1981 roku, po 13 grudnia kierował jedną z dwóch grup kolportażu Tajnego Tymczasowego Kierownictwa Akcji Bieżącej KPN - podziemnej struktury krakowskiej Konfederacji, powołanej 17 grudnia 1981 roku, od października do listopada 1982 roku internowany, po zwolnieniu kontynuował działalność w KPN, w maju 1984 roku zatrzymany przez SB w mieszkaniu brata, gdzie znajdowała się podziemna drukarnia kapeenowskiego pisma "Niepodległość", uniknął procesu w wyniku amnestii w lipcu 1984 roku;
Jan Pacula - w 1980 roku współzałożyciel i przewodniczący "Solidarności" w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 9, aktywny w pracach małopolskiego KOWzP, uniknął internowania 13 grudnia, bo nie mieszkał w miejscu zameldowania, wziął udział w strajku w HiL, po pacyfikacji kombinatu ukrywał się, wszedł w skład Prezydium RKW Małopolska - podziemnego kierownictwa małopolskiej "Solidarności", odpowiadał za druk i kolportaż "Biuletynu Małopolskiego" oraz "Aktualności", poszukiwany listem gończym za rzekome przestępstwa kryminalne, aresztowany 29 września 1982 roku, poważnie zachorował, umieszczono go w więziennym szpitalu, w procesie kilku osób związanych z poligrafią jako jedyny został skazany na półtora roku więzienia bez zawieszenia, którą to karę po odwołaniu prokuratora podwyższono jeszcze o jeden rok, wyrokiem z 3 sierpnia 1983 roku darowano mu resztę kary, schorowany, po zwolnieniu z więzienia został wyrzucony z pracy i objęty zakazem zatrudnienia w Krakowie, mimo namów SB odmówił emigracji, w 1984 roku podjął pracę w hucie naŚląsku, po wielu miesiącach znalazł pracę w Krakowie jako palacz nocnej zmiany w szpitalu psychiatrycznym, w 1989 roku współorganizował kampanię wyborczą Leszka Moczulskiego w Krakowie w wyborach do Sejmu kontraktowego, później wycofał się zżycia politycznego;
Edward Postawa - współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, potem z KPN, publikował wydawnictwa bezdebitowe, w jego domu na obrzeżach Krakowa funkcjonowała drukarnia wydawnictw Konfederacji i "Solidarności", 18 czerwca 1985 roku został namierzony przez SB, w jego domu znaleziono tysiące ulotek i sprzęt drukarski, w areszcie przebywał trzy miesiące, 27 sierpnia 1985 roku skazany na 2 lata więzienia w zawieszeniu (mimo rewizji prokuratora wojskowego domagającego się wyroku bezwzględnego), po wyjściu na wolność na nowo zorganizował drukarnię KPN, od 1987 roku mieściła się ona w jego własnym domu, brał też udział w większości manifestacji ulicznych w Krakowie w latach 80.;
Ewa Tukałło - od 1981 roku w "Solidarności" i w KPN, prowadziła "otwarty dom", w którym drukowano bibułę, później organizowano spotkania członków Konfederacji, gościła wielokrotnie działaczy opozycyjnych spoza Krakowa (Anna Walentynowicz, Kazimierz Świtoń, Leszek Moczulski), zatrzymana 13 kwietnia 1982 roku w związku z kolportowaniem wśródżołnierzy ulotek KPN, po bardzo ciężkimśledztwie, podczas którego ciężko zachorowała, została skazana na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu, który to wyrok utrzymano w mocy, mimo rewizji nadzwyczajnej prokuratora, domagającego się 3 lat bezwzględnego pozbawienia wolności, kiedy siedziała w areszcie, w więzieniu był także jej mąż, a 8-letnią córką opiekowała się sędziwa babcia, nie zwolniono jej nawet na przepustkę na Pierwszą Komuni ęŚwiętą dziecka, utraconego w areszcie zdrowia nie odzyskała do dzisiaj;
Witold Tukałło - jeden z inicjatorów odbudowy celowo zdewastowanego przez władze PRL kopca Józefa Piłsudskiego na Sowińcu i jako inżynier z wykształcenia zastępca przewodniczącego Komitetu Opieki nad Kopcem do spraw technicznych, współorganizator obchodówŚwięta Niepodległości w Krakowie, od 1980 roku w „Solidarności”, od 1981 roku w KPN, po 13 grudnia uczestnik konspiracyjnych struktur krakowskiej Konfederacji, jeden z organizatorów poligrafii KPN, związany z drukiem pierwszych numerów pism "Zomorządność" oraz "Niepodległość", uczestnik wielu akcji kolportażowych w pierwszych miesiącach stanu wojennego w Krakowie, także akcji malowania murów, dzielnie stawał na czele pierwszych niezależnych demonstracji ulicznych w miesięcznice stanu wojennego: 13 marca i 13 kwietnia 1982 roku w Rynku Głównym, zatrzymany 14 maja tegoż roku i aresztowany, zwolniony po niespełna dwóch miesiącach z braku dowodów, po wyjściu na wolność nadal drukował, brał udział w patriotycznych manifestacjach, współorganizował Marsze Szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej (w 1987 roku był Komendantem Marszu), w 1988 roku wraz z małżonką Ewą wyemigrował do USA, gdzie pozostają do dzisiaj.
Warto było chyba zapoznać się z tymi życiorysami ludzi prawych, rzetelnych, odważnych i szczerze oddanych sprawie niepodległości, zwłaszcza że ich nazwiska i dokonania nie są znane, a z pewnością zasługują na upowszechnienie.
Komentarze